6. Budowa systemu na nowej platformie Unixowej
Jeżeli mamy do czynienia z platformą, dla której nie są dostarczone binaria, trzeba będzie skompilować TeX-a
oraz towarzyszące mu programy. Nie jest to takie trudne jak się wydaje. Wszystko, czego potrzebujemy,
znajduje się na CD-ROM-ie w katalogu source.
Najpierw należy zainstalować główne drzewo plików TeX-owych z CD-ROM-u TeX Live (najlepiej jest
wykonać instalację podstawową, bez wybierania binariów systemowych).
6.1. Warunki wstępne
Do skompilowanie całego TeX-a i jego programów pomocniczych potrzeba około
100 megabajtów wolnego miejsca na dysku. Potrzebny jest także kompilator ANSI C, oprogramowanie make,
skaner leksykalny oraz generator parserów. Programy użytkowe GNU (gcc, GNU make, m4, flex, bison) są
najlepiej przetestowanymi na różnych platformach. Prawidłowo powinny pracować gcc-2.7.*, flex-2.4.7
i GNU make-3.72.1 lub nowszy. Istnieje możliwość pracy z innymi kompilatorami C i programami make,
wymaga to jednak dobrego zrozumienia zasad tworzenia programów Unixowych, aby poradzić sobie
z problemami. W wyniku wykonania polecenia uname powinniśmy otrzymać jakąś rozsądną
wartość.
6.2. Konfiguracja
Najpierw należy rozpakować źródła ze skompresowanego pliku tar z katalogu source
na twardy dysk, a potem przejść do katalogu, do którego zostały skopiowane. Teraz trzeba zdecydować
się, gdzie będzie główny katalog instalacji, np. /usr/local lub /usr/local/TeX. Naturalnie,
należy użyć tej samej lokalizacji, która została wykorzystana przy instalowaniu głównego drzewa
TeX-owego.
Uruchomić configure z linii poleceń:
>> ./configure --prefix=/usr/local/TeX
Katalog „prefix” to ten, w którym zainstalowane zostało główne drzewo TeX-owe. Zostanie wykorzystany
następujący układ katalogów ($TEXDIR oznacza wybrany katalog):
$TEXDIR/man | strony manuala Unixowego, |
$TEXDIR/share/texmf | główne drzewo TeX-owe, zawierające makra itp., |
$TEXDIR/info | podręczniki w formacie GNU info, |
$TEXDIR/bin/$PLATFORM | binaria |
|
Można uniknąć stosowania „share/” przed katalogiem texmf, ponieważ $TEXDIR/share/texmf
i $TEXDIR/texmf są wykrywane automatycznie przez skrypt configure. W przypadku wybrania innego
katalogu, trzeba wyszczególnić ten katalog przez parametr --datadir skryptu configure.
Jeżeli nie chcemy używać katalogu $PLATFORM (tj. umieścić binaria bezpośrednio w $TEXDIR/bin),
w wywołaniu skryptu configure należy użyć parametru --disable-multiplatform.
Więcej dostępnych parametrów (np. pomijanie pakietów opcjonalnych, takich jak
czy e-TeX) można
zobaczyć uruchamiając ./configure --help.
6.3. Uruchamianie make
Po upewnieniu się, że nie jest ustawiona zmienna powłoki noclobber, należy
napisać i wygodnie poczekać. . . .
Mogłoby też być użyteczne zapisanie w pliku .log całego procesu kompilacji:
>> sh -c ”make world >world.log 2>&1” &
Zanim stwierdzimy, że wszystko jest w porządku, warto sprawdzić czy w pliku .log nie ma komunikatów
błędów (kiedy polecenie zwraca kod błędu, GNU make zawsze używa sekwencji „Error:”) i sprawdzić czy
utworzone zostały wszystkie binaria:
>> cd /usr/local/TeX/bin/i586-pc-linux-gnu
>> ls | wc
Oczekiwanym rezultatem jest 213. Polecenie make world jest równoważne z make all install strip.
Jeśli do uruchamiania make install potrzebne są specjalne uprawnienia, można uruchomić dwie oddzielne
sesje make:
>> make all
>> su
>> make install strip
6.4. Końcowe kroki konfiguracyjne
Należy uaktualnić zmienną PATH o nazwę katalogu zawierającego
właśnie zainstalowane binaria (np. /usr/local/TeX/bin/mips-sgi-irix6.3); podobnie postąpić trzeba
z MANPATH i INFOPATH i dołączyć do nich odpowiednie nazwy podkatalogów, tj. $TEXDIR/man oraz
$TEXDIR/info.
Program texconfig pozwala na ustawienie domyślnych wzorców przenoszenia wyrazów, rozmiaru papieru,
poleceń do druku, trybu metafont-a itd. Polecenia tego użyć można interaktywnie. Aby zobaczyć jakie funkcje
program udostępnia wystarczy napisać
Przykładowo, jeżeli nie używamy formatu A4, możemy ustawić jako format domyślny „lettersize” pisząc:
>> texconfig dvips paper letter
>> texconfig xdvi paper us